Ezgiler Ezgisi 8

Sevgililer konuşur:

1 Keşke kardeşim olsaydın,

Annemin memelerinden süt emmiş.

Dışarıda görünce öperdim seni,

Kimse de kınamazdı beni.

2 Önüne düşer,

Beni eğiten

Annemin evine götürürdüm seni;

Sana baharatlı şarapla

Kendi narlarımın suyundan içirirdim.

3 Sol eli başımın altında,

Sağ eli sarsın beni.

4 Ant içiriyorum size, ey Yeruşalim kızları!

Aşkımı ayıltmayasınız, uyandırmayasınız diye,

Gönlü hoş olana dek.

5 Kim bu,

Sevgilisine yaslanarak çölden çıkan?

Elma ağacı altında uyandırdım seni,

Orada doğum sancıları çekti annen,

Orada doğum sancıları çekip doğurdu seni.

6 Beni yüreğinin üzerine bir mühür gibi,

Kolunun üzerine bir mühür gibi yerleştir.

Çünkü sevgi ölüm kadar güçlü,

Tutku ölüler diyarı kadar katıdır.

Alev alev yanar,

Yakıp bitiren ateş gibi.

7 Sevgiyi engin sular söndüremez,

Irmaklar süpürüp götüremez.

İnsan varını yoğunu sevgi uğruna verse bile,

Yine de hor görülür!

8 Küçük bir kızkardeşimiz var,

Daha memeleri çıkmadı.

Ne yapacağız kızkardeşimiz için,

Söz kesileceği gün?

9 Eğer o bir sursa,

Üzerine gümüş mazgallı siper yaparız;

Eğer bir kapıysa,

Sedir tahtalarıyla onu kaplarız.

10 Ben bir surum, memelerim de kuleler gibi,

Böylece hoşnut eden biri oldum onun gözünde.

11 Süleyman'ın bağı vardı Baal-Hamon'da,

Kiraya verdi bağını;

Her biri bin gümüş öderdi ürünü için.

12 Benim bağım kendi emrimde,

Bin gümüş senin olsun, ey Süleyman,

İki yüz gümüş de ürününe bakan kiracıların.

13 Ey sen, bahçelerde oturan kadın,

Arkadaşlar kulak veriyor sesine,

Bana da duyur onu.

14 Koş, sevgilim,

Mis kokulu dağların üzerinde bir ceylan gibi,

Geyik yavrusu gibi ol!